İLK YAPAY SULAMA

İLK YAPAY SULAMA

Ekili alanların yapay yöntemlerle sulanması

ilk kez Milat'tan 5 bin yıl önce, eski Mısırlılar

tarafından bulundu. Daha sonraları, kurak

yerlere su getirmek için Nil Nehri'nden

boyları 20 kilometreye kadar uzayan kanallar

kazdılar. Aksi takdirde ektikleri bitkilerin kavrulup

gideceğini biliyorlardı .Kanallardaki su seviyesi

çok az olduğu zamanlarda da suyu daha

yüksek arklara aktarmak için kepçe sistemini

geliştirdiler.

Eski Babil, zenginliğini ve güzelliğini, büyük

oranda iyi bir sulama sonucu aldığı bol

mahsule borçludur. Sulamanın yararları, kuşkusuz

Yeni Dünya'da da keşfedildi. M.Ö. 500

yılında, Peru yerlileri, ekili alanlar için su kanalları

kazdılar. Bugün Arizona Nehri'nin vadisinde

yapılan kazılar, o dönemde Peruluların

uzunluğu 2 bin kilometreyi bulan bir kanal

şebekesiyle, 800 bin dönümlük bir alanı

suladıklarını ortaya koyuyor.

M.Ö. 400 yıllarında Mısırlılar, yapay havuzlarda

ve kanallarda bulunan suların düzeyi

çok düştüğünde, bundan yararlanabilmek

için özel bir aygıt geliştirdiler. Bugün Ortadoğu

ve Asya'nın birçok yöresinde hâlâ kullanılan

bu sistemde, bir sırığın bir ucuna büyükçe

bir ağırlık bağlanıyor. Öteki ucuna da bir

kova takılıyordu. Sırık ortasından bir desteğin

üzerine yerleştiriliyor ve kovalı uç, suyun bulunduğu

yere daldırılıyordu. Kova dolduğu zaman

sırığın öteki ucundaki ağırlığın etkisiyle

yükseğe çıkıyordu. Bu tarihten 200 yıl sonra

Çinliler, 2 milyon dönümlük bir alanı sulamak

üzere Tu-Kiang Barajı'nı yaptılar ve böylece

sulama alanında bir çığır açıldı.