İLK ÇİÇEK AŞISI

İLK ÇİÇEK AŞISI

Avrupalıların 18. yüzyılda aşıyla tanışmasından

çok uzun süre önce Hindistan, Çin, Senegal,

Tunus, Cezayir, Türkiye ve İran'da

biliniyordu. Aşıyla ilgili ilk İngilizce kitap,

1715 yılında Londra'da Cerrah Kennedy tarafından

yayınlandı. Kennedy, bu kitabında,

İstanbul'da Türklerin bu aşıyı nasıl yaptıklarını

şöyle anlatıyordu:

"Önce bu hastalığa yeni yakalanmış birinden

bir çiçek kabarcığı alıyorlar. Sonra alında,

bacaklarda ya da bileklerde hacamat

yoluyla bazı kesikler açıyorlar ve hastadan alınan

çiçek kabarcığını buralardan birine yerleştiriyorlar.

Üzerini sardıktan sonra 8 veya 10

gün bekliyorlar. Bu sürenin sonunda hastalığın

doğal belirtileri ortaya çıkıyor. Ama hiçbir

zaman normal bir çiçek hastalığı gibi

şiddetli olmuyor. Benim orada olduğum dönemde,

bu yöntemle 2 bin kişiye çiçek aşısı yapıldı

ve bunlardan yalnızca ikisi hastalığın

etkisinden kurtulamayarak öldü."

Kennedy, İstanbul'a gelmeden önce Dr.

Janoin adlı Yunanlı bir doktorun da çiçek aşısı

yaptığını gördüğünü yazmakta. Bu doktorun

da aşıyı uygulayan ilk Avrupalı olduğu sanılıyor.

Çiçek aşısını Türklerden öğrenen bir başka

İngiliz de, Dr. Charles Maitland'dır. 1717

yılının Mart ayında, Beyoğlu'ndaki İngiliz Büyükelciliği'nde,

dönemin büyükelçisinin oğluna

aşı yapmıştır.